Dik....

Ik krijg me toch een buik mensen! Ik lijk Gijs wel!
Alleen komt het bij hem van al dat eten van hem, bij mij heeft het heel andere oorzaken.

Ze zijn hier druk bezig, naar wat ik zo begrepen heb krijg ik een hele kamer voor mezelf. Het is de bedoeling dat ik daar in alle rust de kleintjes op de wereld kan zetten. Zonder een nieuwsgierige peuter en kleuter erbij, die mij vreselijk lief vinden en dus steeds willen aaien. Als de kleintjes dan ietsie groter zijn, dan is het alleen maar leuk natuurlijk wanneer ze met de meisjes kunnen spelen. Maar eerst maar eens rustig aan, alles op zijn tijd. Ik denk dat Gijs daar ook niet kan komen, want ik klim altijd via het speciale poezentrapje naar boven. Gijs blijft altijd voor het traphekje zitten, wachtend totdat iemand het hekje voor hem opent. Ik daarentegen ga dus met de poezentrap naar boven, en ga daar dan tussen de spijlen van de reling door..Gijs durft niet op dat trapje!! Wat een giller niet.

Maar wie weet, als ik eenmaal regelmatig in mijn prive vertrek vertoef, en daar staat natuurlijk heerlijk eten voor me klaar, wie weet wat hij dan allemaal wel niet durft ineens. Want als het om eten gaat...Soms schaam ik me haast voor hem. Krijgen we eten, ik snuffel dan eerst even en ga heel rustig eten. Heb ik genoeg gehad, dan eet ik ook niet meer. Dan Gijs, die schuift alles zo naar binnen, hij proeft niks en volgens mij kauwt hij ook niet. Maar ja, ik ben dan ook een raskat he, Gijs komt "gewoon" van de boerderij..

















Ondertussen is de catrix krabpaal ook weer een stukje uitgebouwd. Best handig, de baasjes kunnen zo een paar poten en matjes extra kopen, en hup, we hebben weer wat meer speelruimte. Ik lig graag bovenop, heerlijk in het zonnetje. Net heb ik flink mijn nagels gescherpt eraan, als het goed is komt er morgen nog een tunneltje bij aan. Kan ik helemaal mijn lol op. Maar nu ga ik eerst maar eens even weer een tukkie doen..
Dag, tot later!

Zwanger!!

Zo mensen, daar was ik dan weer eens.
Wat een dagen heb ik gehad zeg...Al sinds ongeveer zo'n week terug proberen de baasjes mij naar mijn buik te kijken. Nu ben ik gek op aandacht, en dat gekrioel en gedoe vind ik heerlijk. Normaal laat ik mij ook altijd graag op mijn buik aaien, ik ga er echt uitgebreid voor liggen.
Maar nu ze blijkbaar zo'n duidelijk doel hadden daar geef ik mij toch niet zo 1,2,3 over hoor.

Uiteindelijk heeft vrouwtje natuurlijk wel gekeken, het was gewoon onweerstaanbaar. We waren zo heerlijk aan het knuffelen, en tja, dan geef ik een kopje langs haar hand of wat dan ook, en ondertussen gooi ik mij zo op mijn rug. Dit was de kans om eens even te kijken, en ze werd er ook nog eens erg blij van! Wie ben ik dan om tegen te stribbelen?

Die andere tweebener werd er ook bijgeroepen, het baasje, en die moest ook nog even kijken. Ja, hij was het met vrouwtje eens; duidelijk opgezwollen die tepels. Vorig weekend was nog best wel wat vroeg om te kijken, want toen was mijn eerste "samenzijn" met Boromir nog niet eens 3 weken geleden. Dus voor ze al te voorbarige conclusies trokken, wilden ze eerst nog een keer kijken. Gisteren was het zover, en nu schijnen ze er zeker van te zijn; ik verwacht kittens!!
Ik zelf heb geen idee hoe en wat, maar voor zover ik begrepen heb houdt dat in dat ik moeder word...Jeetje zeg, dat is wel een hele verantwoording....

Zou ik daarom zo moe zijn de laatste dagen? Voorgaande weken was ik wel wat extra loederig zoals jullie hebben kunnen lezen, maar nu slaap ik best veel hoor voor mijn doen.
Ergens eind juni zou het dan zover moeten zijn, zo rond de 23e....We wachten het maar af he!
Ik zal jullie zeker op de hoogte houden van de gebeurtenissen de komende tijd, eventueel kun je ook een soort van abonnement nemen op dit dagboek, dan mis je niks als ik weer wat geschreven.

Tijd om weer een lekker plekje op te zoeken voor een dutje, Pip

Hormonaal????

Nu dit weer! Ze vinden me nogal opdringerig en opvliegend hier.
Vrouwtje zegt dat het misschien door de hormonen komt. Geen idee hoor, hormonen heb ik nog nooit van gehoord. Volgens vrouwtje kunnen zwangere vrouwtjes daar nog wel eens last van krijgen. En wie zegt dat ik zwanger ben, dat weten we nog helemaal niet.
Pfff, nou, ik ben gewoon net als anders hoor, wat denken ze wel niet!

Ik vind gewoon, dat als ik op schoot wil bij vrouwtje, dan moet dat ook gewoon kunnen.
Ongeacht wat ze dan aan het doen is of niet. Als ze bij de computer zit, vind ik dat ook niet zo leuk. Wat moet ze daar toch steeds? Terwijl ik ook graag wat aandacht wil. Ik miauw dan net zolang totdat ze toegeeft hoor. En ik kan het heeeeeeel lang volhouden.

En als het dan gelukt is, ze zit op de bank, ga ik er heerlijk bij zitten. Maar dan moet je niet denken dat ik wil dat Nika of Gijs in de buurt komt. Wanneer Nika even een aai komt halen, sta ik dat oogluikend toe. Ik doe dan net of ik slaap, maar aan mijn zwiepende staart is wel te zien dat ik wakker ben natuurlijk. Duurt het me te lang, dat geslijm bij mijn vrouwtje, loop ik even achteloos langs en tik Nika even op de neus. Dan gaat ze wel weg hoor.
En dan Gijs, voorheen lag hij altijd bij vrouwtje. De laatste weken ligt hij op de deurmat.
Heel geschikt voor hem vind ik. Mijn vrouwtje vind dat zielig en tilt hem dan mee naar de kamer. Dan ga ik er gewoon bij liggen hoor, en wel zo dat ik dichterbij lig dan Gijs.

Wat ik ook leuk vind tegenwoordig, bovenop het speeltoestel van Isa en Sam zitten. En als ze dan naar beneden willen glijden, tik ik ze even op het hoofd. Dat vinden ze niet leuk, maar ik wel, ik kan daar best lol om hebben. Stilletjes dan he, anders is het ook zo gemeen..toch?

Maar wat ik vandaag heb gedaan slaat alles...de zus van vrouwtje kwam langs en die had een heel klein hondje bij zich. Ik ben zelf nog groter notabene!! Ik heb die kleine geen kans gegeven eens rustig om zich heen te kijken, ik zag hem en trok ten strijde. Kom nou, zomaar een vreemde hond op mijn terrein? Nika zou die kleine helpen, die heb ik ook nog maar weer terecht gewezen.

Nu ja, dit alles maakt dus dat mijn vrouwtje zegt dat ik last van mijn hormonen heb. Zij zal het wel weten niet???? De vlinders zijn in ieder geval nog niet weer terug....


Tot gauw, Pip