Pfff, wat een verantwoording al die kleintjes. Het vrouwtje zegt dat ik het heel goed doe, maar ik ben nog wel wat onzeker hoor.
Ik ben dus donderdag bevallen, en vrijdag na aanhoudend slepen met de kleintjes naar beneden verhuisd. Dat bevalt me een stuk beter. Af en toe heb ik het wel warm hoor, vooral tijdens het voeden, jeetje zeg, dat gekrioel van dat zestal. En dan hebben we ook nog Bram, die denkt dat alle tepels er persoonlijk voor hem zijn. Ruzie is dat steeds, vooral met Bente. En dan dus die hitte, en wij liggen met z'n zevenen in het reismandje. Maar ja, dat heb ik zelf zo gewild. Ik ga ook vaak net voor het mandje liggen, kan ik de boel wel in de gaten houden, en ondertussen zelf op de koele vloer liggen.
De eerste nachten bleef ik wel rustig beneden, maar nu de laatste twee nachten spring ik steeds bij de baasjes op bed, luid miauwend en aandacht zoekend..De baasjes vinden dat wat minder, begrijp ik niet zo eigenlijk...Overdag zijn ze ook niet bij me weg te slaan. Als ik het goed begrepen heb, gaan we vannacht met z'n zevenen mee naar boven, eens kijken hoe dat bevalt. Dat is dan weer het voordeel van dat kleine reismandje he? Elk nadeel heb z'n voordeel heb ik wel eens horen zeggen.
Maarre, de kleintjes groeien goed. Vrouwtje probeert wel steeds een mooi familie portret te maken, zodat jullie het kroost ook goed kunnen zien, maar ja, dat reismandje he....Staat in de bench en natuurlijk zit er een deksel op. Het is dus tot grote frustatie van vrouwtje erg moeilijk foto's te maken. Ze haalt ons er natuurlijk ook niet allemaal uit voor een foto, dat doet ze alleen even voor het wegen. Onze rust gaat voor een foto en dat vind ik ook prima.
Ik moet zeggen, die kleine meisjes die hier rondlopen doen dat ook prima. Ze kijken wel steeds even bij me, maar de kittens zitten ze niet aan. Goed toch?
Wie ik absoluut NIET wil zien of horen, is Nika. Zodra ik dat getrippel van die poten hoor, spits ik mijn horen, mijn pupillen worden groot, kortom, ik ben klaar voor de start.
Gisteren heb ik daadwerkelijk aangevallen, en niet zomaar een waarschuwend tikje, nee, als een ware "Karate Pip" stond ik op die grote neus te meppen. En het ergste, dat beessie doet eigenlijk niets, maar ze irriteert me. Ook nu deed ze helemaal niets terug, en moest vrouwtje haar redden. Watje. Normaal gesproken kunnen we het wel vinden samen, maar toen de kleintjes nog in mijn buik zaten vond ik haar ook al wat minder leuk worden. Men hoopt hier dat ik snel bijdraai, want ze vinden dit zielig. Voor Nika wel te verstaan!! Verder ben ik helemaal relaxed en lig ik heerlijk zelfvoldaan bij de kittens, dat heb ik toch maar mooi even op de wereld gezet allemaal!!!!
dinsdag 30 juni 2009
zaterdag 27 juni 2009
De bevalling
Zo, ik ben er weer een beetje bij. Ik zou jullie nog vertellen hoe en wat.
Het begon dus woensdag, toen was ik al niet mijn gebruikelijke persoontje. Geen zin aan spelen, en ik hield het vrouwtje goed in de gaten. Rond 18 uur ging ik staan, en toen verloor ik wat druppeltjes bloed. Enkele uren later kwam de slijmprop los. En tja, toen die verdere avond was ik erg relaxed hoor, nergens geen last van.
Het baasje is maar bij mij in mijn prive kamer gaan slapen, en ja hoor, om 3 uur 's nachts was zo ineens het eerste kleintje daar! Ik wist heel goed wat te doen, en had er helemaal geen hulp bij nodig eigenlijk, alleen wat gezelschap. Vrouwtje en baasje bleven bij mij, en rond 4 uur kwam nummer twee, Borre. Daarna bleef ik heel onrustig, veel hijgen en dergelijke. Maar verder dan dat kwam ik niet. 's Ochtends moest het baasje naar zijn werk en toen was er nog niks.
Rond een uur of 9.15 's morgens, zag het vrouwtje een vliesje knappen aan de achterkant, en er viel wat vruchtwater op de grond. Maar persen of wat dan ook deed ik niet...Om half 10 hebben ze de dierenarts gebeld, die gaf me nog 15 minuten, anders moest ik komen. Het reismandje werd klaargezet, vrouwtje maakte een kruikje voor de kleintjes, en net toen ze me wilde pakken, begon ik te persen!! Ik had helemaal geen zin in zo'n autoritje, ik wilde gewoon lekker thuis bevallen. Dus druk aan het persen, en ja hoor, daar kwam weer zo'n knapperd; Boris, en deze kleine man lag in een stuit. Maar alles was goed, en ik ging maar gauw de navelstreng doorbijten en de placenta opeten. Heerlijk, daar knap je echt even van op. Terwijl ik de laatste hap nog weg moest slikken, kwam daar zo ineens floeperdeflap nummer 4 aan, een dame dit keer. Dit poesje heet Bo, en werd direct gevolgd door zus Bente. Poeh, wat een drukte zeg ineens. Ik moest goed mijn best doen om die navelstrengen, vliesjes en placenta's te verwerken. Ik ben daarna eens even heerlijk gaan genieten, maar ik werd toch al gauw weer onrustig. Het vrouwtje was natuurlijk nog steeds bij mij, en die zei al; Volgens mij krijg je nog een kleintje Pip"
Ik kon het me niet voorstellen, ik was zo moe!!!
Maar ja, tegen half 12 begon mijn buik weer flink samen te trekken, en ja hoor, er kwamen een paar pootjes in zicht....Weer een stuit, en ik moest goed mijn best doen dit keer. Ik was al zo moe, de andere kleintjes spartelden al flink rond, en deze laatste wilde er nog niet zo goed uitkomen. Uiteindelijk werd ze geboren, en wat was ze al groot!!! De baasjes hebben haar daarom ook maar Beertje genoemd, ze woog wel 148 gram bij de geboorte. Gemeen eigenlijk he, de grootste voor het laatst bewaren, en dan ook nog in stuit komen.
Dit keer moest het vrouwtje wat helpen, ik haalde het vlies er niet volledig af, en dus heeft zij dat maar gedaan. Ook het drooglikken kostte me veel energie, dat heeft vrouwtje ook maar gedaan samen met mij. ( vrouwtje niet likken natuurlijk he, zij gebruikte een handdoek )
En toen kon ik dan eindelijk heerlijk uitrusten. Ik heb allerlei lekkers gekregen, en veel drinken. Nou, dat ging er allemaal wel in hoor.
Toch ben ik de hele dag wel onrustig gebleven, en toen de tweebeners allemaal in de tuin zaten te eten 's avonds , werd het me te veel. Ik wilde er ook bij zijn! Dus ben ik lekker beneden gaan liggen, maar ja, ik moet ook voor de kleintjes zorgen. Lastig, wat ik ben een echte mensen poes en wil graag bij mijn familie zijn.
Ik bleef maar onrustig, vrijdag was ik ook nog aan het hijgen boven. Regelmatig ging ik even beneden kijken en dan was ik wel rustig. Vrouwtje heeft de dierenarts gebeld of dat allemaal wel goed was dat onrustige gedrag.
Hij suggereerde wat ze zelf ook al dacht; ik wil gewoon bij mijn mensen zijn!! Maar zij hadden met de beste bedoelingen een kamertje voor me gemaakt, zodat ik lekker rustig mijn kindjes kon verzorgen. ( die had ik ondertussen in de reismand gelegd trouwens, veel knusser zo met z'n allen in zo'n klein bakkie ) Vrouwtje had het plan mij de eerste weken boven te houden, en dan met een week of 3 mijn hele gezin naar beneden.
Ik kan je vertellen, de plannen zijn gewijzigd.
Het reismandje staat nu in de bench, midden in de woonkamer. En ik, ik ben niet meer bij mijn kleintjes weg te slaan nu. Dus alle goede adviezen ten spijt, voorlopig blijf ik hier midden in dit drukke gezin!!
Tot gauw, mama Pip ( wauw, dat klinkt goed he? )
Het begon dus woensdag, toen was ik al niet mijn gebruikelijke persoontje. Geen zin aan spelen, en ik hield het vrouwtje goed in de gaten. Rond 18 uur ging ik staan, en toen verloor ik wat druppeltjes bloed. Enkele uren later kwam de slijmprop los. En tja, toen die verdere avond was ik erg relaxed hoor, nergens geen last van.
Het baasje is maar bij mij in mijn prive kamer gaan slapen, en ja hoor, om 3 uur 's nachts was zo ineens het eerste kleintje daar! Ik wist heel goed wat te doen, en had er helemaal geen hulp bij nodig eigenlijk, alleen wat gezelschap. Vrouwtje en baasje bleven bij mij, en rond 4 uur kwam nummer twee, Borre. Daarna bleef ik heel onrustig, veel hijgen en dergelijke. Maar verder dan dat kwam ik niet. 's Ochtends moest het baasje naar zijn werk en toen was er nog niks.
Rond een uur of 9.15 's morgens, zag het vrouwtje een vliesje knappen aan de achterkant, en er viel wat vruchtwater op de grond. Maar persen of wat dan ook deed ik niet...Om half 10 hebben ze de dierenarts gebeld, die gaf me nog 15 minuten, anders moest ik komen. Het reismandje werd klaargezet, vrouwtje maakte een kruikje voor de kleintjes, en net toen ze me wilde pakken, begon ik te persen!! Ik had helemaal geen zin in zo'n autoritje, ik wilde gewoon lekker thuis bevallen. Dus druk aan het persen, en ja hoor, daar kwam weer zo'n knapperd; Boris, en deze kleine man lag in een stuit. Maar alles was goed, en ik ging maar gauw de navelstreng doorbijten en de placenta opeten. Heerlijk, daar knap je echt even van op. Terwijl ik de laatste hap nog weg moest slikken, kwam daar zo ineens floeperdeflap nummer 4 aan, een dame dit keer. Dit poesje heet Bo, en werd direct gevolgd door zus Bente. Poeh, wat een drukte zeg ineens. Ik moest goed mijn best doen om die navelstrengen, vliesjes en placenta's te verwerken. Ik ben daarna eens even heerlijk gaan genieten, maar ik werd toch al gauw weer onrustig. Het vrouwtje was natuurlijk nog steeds bij mij, en die zei al; Volgens mij krijg je nog een kleintje Pip"
Ik kon het me niet voorstellen, ik was zo moe!!!
Maar ja, tegen half 12 begon mijn buik weer flink samen te trekken, en ja hoor, er kwamen een paar pootjes in zicht....Weer een stuit, en ik moest goed mijn best doen dit keer. Ik was al zo moe, de andere kleintjes spartelden al flink rond, en deze laatste wilde er nog niet zo goed uitkomen. Uiteindelijk werd ze geboren, en wat was ze al groot!!! De baasjes hebben haar daarom ook maar Beertje genoemd, ze woog wel 148 gram bij de geboorte. Gemeen eigenlijk he, de grootste voor het laatst bewaren, en dan ook nog in stuit komen.
Dit keer moest het vrouwtje wat helpen, ik haalde het vlies er niet volledig af, en dus heeft zij dat maar gedaan. Ook het drooglikken kostte me veel energie, dat heeft vrouwtje ook maar gedaan samen met mij. ( vrouwtje niet likken natuurlijk he, zij gebruikte een handdoek )
En toen kon ik dan eindelijk heerlijk uitrusten. Ik heb allerlei lekkers gekregen, en veel drinken. Nou, dat ging er allemaal wel in hoor.
Toch ben ik de hele dag wel onrustig gebleven, en toen de tweebeners allemaal in de tuin zaten te eten 's avonds , werd het me te veel. Ik wilde er ook bij zijn! Dus ben ik lekker beneden gaan liggen, maar ja, ik moet ook voor de kleintjes zorgen. Lastig, wat ik ben een echte mensen poes en wil graag bij mijn familie zijn.
Ik bleef maar onrustig, vrijdag was ik ook nog aan het hijgen boven. Regelmatig ging ik even beneden kijken en dan was ik wel rustig. Vrouwtje heeft de dierenarts gebeld of dat allemaal wel goed was dat onrustige gedrag.
Hij suggereerde wat ze zelf ook al dacht; ik wil gewoon bij mijn mensen zijn!! Maar zij hadden met de beste bedoelingen een kamertje voor me gemaakt, zodat ik lekker rustig mijn kindjes kon verzorgen. ( die had ik ondertussen in de reismand gelegd trouwens, veel knusser zo met z'n allen in zo'n klein bakkie ) Vrouwtje had het plan mij de eerste weken boven te houden, en dan met een week of 3 mijn hele gezin naar beneden.
Ik kan je vertellen, de plannen zijn gewijzigd.
Het reismandje staat nu in de bench, midden in de woonkamer. En ik, ik ben niet meer bij mijn kleintjes weg te slaan nu. Dus alle goede adviezen ten spijt, voorlopig blijf ik hier midden in dit drukke gezin!!
Tot gauw, mama Pip ( wauw, dat klinkt goed he? )
donderdag 25 juni 2009
Kittens!!!!!
Nou mensen, de kittens zijn geboren hoor! Maar liefst 6 prachtige kittens heb ik op de wereld gezet, ze zijn prachtig mooi en hebben al een fors gewicht. Ik ben best lang bezig geweest, en ben nu ook nog helemaal bekaf dus morgen vertel ik wel wat uitgebreider over alles. Ook op de kittenpagina is dan vast wel al wat meer informatie te vinden. Bij deze wel alvast een familieportret.
dinsdag 23 juni 2009
uitgerekend
Zoals jullie zien heb ik nog helemaal
geen plannen om te gaan bevallen
hoor. Het is eindelijk weer mooi weer,
dus ik ga eerst nog maar eens
genieten van het mooie weer.
Hoe vinden jullie mij hier, in mijn "stokstaartjes"houding?
Sam riep mij, ze zei dat er
een vlindertje in de beukenhaag
zat. Nou, dat laat ik mij geen
twee keer zeggen, dat vergt
nader onderzoek..
Ik vermaak mij nog prima
dus deze dagen. Nu ga ik gauw
weer verder, want dat vlindertje hebben we nog altijd niet gevonden...
"Waar is dat vlindertje nou gebleven dan?"
donderdag 18 juni 2009
Dikst...( dag 59 )
Het grote aftellen is begonnen....Vandaag is het dag 59 en hoewel ik officiel pas de 23e ben uitgerekend, wachten mijn baasjes en ik in spanning af..Nog altijd kijk ik niet om naar de "werpkist" en naar de andere doos die ze voor me neergezet hebben. Ik probeer denk ik gewoon om stiekem een van de slaapkamers binnen te komen, dan kan ik heerlijk op bed bevallen, dat lijkt me wel wat.
Vrouwtje zegt alleen steeds tegen iedereen dat ze de deuren goed moeten sluiten, zodat ik bovengenoemd plan niet kan uitvoeren. Ik ben ook echt goed dik nu hoor, ik dacht dat het niet erger meer kon worden, maar pfffff. De tweebeners hier in huis kunnen de kleintjes ook voelen daarbinnen, en zelfs als ik lig, zien ze allerlei beweging in mijn buik.
We zullen zien wat de komende dagen gaan brengen...
Ik hoop binnenkort goed nieuws te kunnen melden, Pip
Vrouwtje zegt alleen steeds tegen iedereen dat ze de deuren goed moeten sluiten, zodat ik bovengenoemd plan niet kan uitvoeren. Ik ben ook echt goed dik nu hoor, ik dacht dat het niet erger meer kon worden, maar pfffff. De tweebeners hier in huis kunnen de kleintjes ook voelen daarbinnen, en zelfs als ik lig, zien ze allerlei beweging in mijn buik.
We zullen zien wat de komende dagen gaan brengen...
Ik hoop binnenkort goed nieuws te kunnen melden, Pip
donderdag 11 juni 2009
Zwanger, deel 2
Nu dachten jullie natuurlijk dat al die stukjes over zwangerschap alleen maar over mij gingen....
Mispoes, het vrouwtje is namelijk ook zwanger!
Wat een verrassing he, ik keek er ook wel een beetje van op. Waar ze nu nog enthousiast " He Bolle", tegen mij roept, roep ik dat het rond het einde van het jaar tegen haar..
Ha, ik draag maar 9 weken, vrouwtje moet 9 maanden dragen. Maar daarvan heeft ze er al 3 gehad gelukkig. Wat een leuk nieuws op deze regenachtige morgen, ik word er helemaal vrolijk van. Oh ja, voordat ik het vergeet; ik ben vanochtend ook bij de dokter geweest. Niets bijzonders hoor, de baasjes wilden me gewoon even laten nakijken en zelf wat informatie. Natuurlijk heb ik weer vreselijk liggen slijmen daar op die tafel, de arts en assistente heb ik helemaal ingepakt. En, oooh, ze vonden mijn snorharen ook zo groot en mooi. Nu ben ik ook wel mooi natuurlijk. In ieder geval ben ik helemaal gezond verklaard, en ik moest maar goed mijn best doen over twee weekjes.
Dag, Pip
Mispoes, het vrouwtje is namelijk ook zwanger!
Wat een verrassing he, ik keek er ook wel een beetje van op. Waar ze nu nog enthousiast " He Bolle", tegen mij roept, roep ik dat het rond het einde van het jaar tegen haar..
Ha, ik draag maar 9 weken, vrouwtje moet 9 maanden dragen. Maar daarvan heeft ze er al 3 gehad gelukkig. Wat een leuk nieuws op deze regenachtige morgen, ik word er helemaal vrolijk van. Oh ja, voordat ik het vergeet; ik ben vanochtend ook bij de dokter geweest. Niets bijzonders hoor, de baasjes wilden me gewoon even laten nakijken en zelf wat informatie. Natuurlijk heb ik weer vreselijk liggen slijmen daar op die tafel, de arts en assistente heb ik helemaal ingepakt. En, oooh, ze vonden mijn snorharen ook zo groot en mooi. Nu ben ik ook wel mooi natuurlijk. In ieder geval ben ik helemaal gezond verklaard, en ik moest maar goed mijn best doen over twee weekjes.
Dag, Pip
maandag 8 juni 2009
Dikker..
Het valt niet mee, zwanger zijn... Zo breng ik nu mijn dagen door. Liggend, en etend. Hier lig ik onder de krabpaal, er helemaal bovenop klimmen is me wat teveel moeite de laatste tijd. En ach, hier lig ik toch ook prima? Nog twee weekjes zegt vrouwtje, en dan zal het ongeveer gaan gebeuren. Ze hebben nu ook een grote kist neergezet. Voor mij zeggen ze. Ik zou niet weten wat ik er mee moet. Ondanks het lekkere kussentje en dekentje wat erin ligt, weet ik wel betere plekjes om te liggen hoor. Ik laat me niet maar zo zeggen waar ik moet liggen, kom nou. Voor nu vind ik dit weer even genoeg inspanning, jullie horen snel weer van me!
Pip
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
