Leuk geprobeerd...

Kijk eens, hier kwamen de tweebeners mee thuis vanmiddag. Leuk he? En zo lief ook van ze, zo konden de kleintjes ook eens naar buiten zeiden ze, en dan hoefde ik ( en zij zelf ook ) niet zo heel fanatiek op te letten, zaten ze mooi afgeschermd. Nou, ik moet zeggen; fantastisch vond ik het. Wat een idee, ik wil zelf graag wat in de tuin liggen, maar ja, dan zijn mijn kleintjes alleen binnen. Geweldige oplossing dus van de baasjes.

Maar ja, wat natuurlijk ook wel weer te verwachten was; ze hadden zelf heeeeeel andere plannen. En die plannen hielden beslist niet in dat ze zich op gingen laten sluiten. Onder aanvoering van Bente ( wie anders?? ) gingen ze de strijd aan. Het was maar even, en dit was het resultaat. Bente zat al bovenop het hekje...

"Bente, Bente wacht op ons!!! Laat ons hier niet achter, doe wat! "

Het heeft nog heel even geduurd, en toen ging Borre er natuurlijk achteraan, hij en Bente zijn altijd haantje de voorste. Uiteindelijk liepen ze allemaal los in de tuin, zij vonden het geweldig, en ik werd er helemaal gek van! Al met al hebben ze wel een minuut of 5 plezier gehad van deze aankoop van de baasjes ( die hadden opruimerig als ze zijn de doos al verscheurd en bij het oud papier gelegd, en dus kan de ren niet meer retour. Bonnetje was voor de verandering eens niet kwijt was geraakt, kan dus ook wel bij het oud papier )

Maar baasjes, ik waardeer het meedenken, benieuwd waar jullie nu weer mee gaan komen!!

Pip "Dat kan ik ook!"

Ik word er zenuwachtig van hoor!! Die kleintjes racen werkelijk overal naar toe, nergens zijn ze bang voor. Maar ik wel, ik loop maar wat te roepen en te rennen achter ze aan. Luisteren doen ze niet echt moet ik zeggen, tenzij ze denken dat ik eten voor ze heb. En dus ga ik maar heel vaak liggen, en dan maar zachtjes miauwen in de hoop dat ze komen. Ze drinken dan lekker, en dat vind ik heerlijk rustig. Maar dan gaan ze weer, een op de bank, eentje probeert al hoe hoog ze in de krabpaal kan komen, de anderen willen de hond weleens nader onderzoeken...
En die vind ik toch nog steeds eng. Sinds de kittens overal rondlopen, heeft Nika eigenlijk geen leven meer. Een teen buiten de mand en ik sta paraat. Vrouwtje vind dat niet leuk van me, ze zegt de kittens zo nooit wennen aan een hond. Gijs daarentegen laat ik wel toe, terwijl hij volgens vrouwtje een veel groter "gevaar" is voor de kleintjes. Hij blaast steeds naar ze, en vrouwtje zegt dat hij ze rustig zou laten verhongeren als hem dat zelf beter uitkomt. En dat komt hem algauw beter uit waar het eten betreft.
Ik deel mijn brokjes keurig hoor, we staan dan lekker met z'n zevenen om de bakjes heen. Gijs kan dat niet nee, die slurpt het naar binnen, ondertussen iedereen aan de kant drukkend.

En dan de visfilet die ik nogal eens krijg, was het al erg genoeg dat ik alle brokjes moet delen, eten ze die vis ook al op! Dus krijg ik maar een wat grotere portie, ze zorgen in ieder geval dat ik niets te kort kom.

Tja, nou, verder heb ik niet zoveel te melden eigenlijk. Het gaat prima hier, druk, ik maak me veel zorgen, maar aan de andere kant mag ik ook graag nog lekker meespelen hoor. Zo'n kattentunnel in- en uit rennen kan ik toch ook nog best???

Pip

Het valt niet altijd mee

Ik heb het druk! Die kleintjes groeien werkelijk als kool, als het aan hun ligt kan ik de hele dag wel liggen en voeden, tsjonge jonge...

En ze doen me zeer! Ik heb allemaal krasjes en korstjes rondom mijn tepels. Dat komt omdat ze steeds ruzie maken. Zolang Bram en Borre niet in de buurt zijn gaat het prima, maar als ze alle zes tegelijk willen drinken, nou, dan duurt het wel even voordat ze het allemaal eens zijn.En zeg zelf, zouden jullie hier af en toe ook niet helemaal tureluurs van worden?Vrouwtje vond het hoog tijd dat de kleintjes ook maar eens brokjes gaan eten, gezien hun gewichten. Ze groeien nog altijd zo'n 10-15 gram per dag ongeveer, en dat betekent wel dat ik het heel goed doe. Maar gezien ze zo vechten, en dat steeds feller wordt, heeft vrouwtje in de hoop op wat meer rust gisteren brokjes bij ze neergezet. En ik, ik vind ze ook erg lekker hoor. Bente ging er gelijk op, die had het er duidelijk wel aan toe. Ook broer Borre ging spoedig aan de de slag ermee, evenals Boris. Een goede zet dus!Spelen kunnen ze ook al hoor, met mij en met elkaar. Steeds feller worden ze, ze bespringen hun schaduw, en denken zelfs al dat ze een echte aanval kunnen doen. Ach, ik laat ze maar in de waan. Hierbij nog even een fotootje van Bo en Beertje, het lijkt of ze slapen, maar ze zijn druk aan het spelen hier.

En, helemaal typerend, de foto onderaan.

De anderen zijn mooi aan het spelen, en ja hoor, Bram en Borre willen weer drinken.

Die zijn zo bang dat ze wat te kort komen, pfff.

Tot zover weer even wat familiekiekjes, jullie zijn weer even op de hoogte. Groetjes van Pip!!!

Als twee druppels water

En, wat vinden jullie ervan?? Met name Boris lijkt sprekend op mij, alleen heeft hij een zwart
sikje, dat zie je hier nu niet. En Borre, ik denk dat hij net zo'n tekening heeft als zijn oma Mijntje. Zien jullie die mooie pluimpjes al op de oren? Schattig zijn ze he, ooh, ik kan er de hele dag wel bij zitten....Maar ook wel eens niet hoor, dan ga ik lekker even in de tuin kijken en wat rondkijken, want ze vallen mij zelfs al aan soms!!! Nog net geen 3 weken oud, en dan al zulke praatjes. Bente hing gisteren al over de rand van de bench, dus het baasje ( nou ja, relatief begrip he, "baasje" bij een kat ) is even naar de Gamma. Ook wordt er een soort van gaas voor de tuindeur gemaakt, dat houdt de vliegen buiten en de kleintjes binnen. Want zowel het vrouwtje en ik moeten er niet aan denken dat die kleintjes alle zes tegelijk in de tuin terecht komen straks. De tuin is wel afgezet hoor, maar voor zo'n mini is vast wel een gaatje te vinden.
Boris en Borre zitten hier trouwens in het mandje van de dalmatier knuffels van de kinderen hier, dat vonden ze wel toepasselijk geloof ik.

Met mijzelf gaat het ook goed, de kleintjes groeien goed, en ik zie er eigenlijk nog steeds prima uit hoor. Aan mij is niet te zien dat ik pas bevallen ben. Benieuwd of vrouwtje dat straks ook van zichzelf kan zeggen...

Ai, ik word geroepen, de plicht roept!!

Pip

Een tukkie doen

Kijk eens, de zusjes Bo en Beertje. Bo ligt heerlijk, en Beertje heeft haar koppie op Bo gelegd.

Wat zijn ze lief he? En ook al zo goed gegroeid. Ze houden me dan ook wel bezig hoor, poeh poeh.

Gelukkig is het nu niet meer zo warm, want soms werd het me haast te veel tijdens het voeden.

Allemaal hebben ze de oogjes allang open, en ze krijgen steeds meer praatjes. Met elkaar in gevecht om een tepel, wat een gekrioel in dat kleine bakje waar we nog steeds in liggen met z'n allen. En, eigenlijk allemaal, maar vooral Borre, gaan ze al een beetje op avontuur. Ze kruipen al best aardig rond, en proberen het hoofdje al wat op te tillen. Nu valt dat algauw weer naar beneden, maar je krijgt wel al echt het idee dat ze je aankijken als ik ze roep. En zo hoort dat ook natuurlijk, luisteren naar de moeder!

Dit gekruip enzo sta ik allemaal oogluikend toe, ze kunnen toch niet verder dan de bench. Maar of dat nog weken gaat duren??? Ze zijn goed bij, deze noortjes. En als het me echt teveel wordt dan hup, pak in ze zo in het nekvel en leg ze weer op hun plekje. Wordt niet altijd gewaardeerd hoor, ze gaan vaak net zo snel weer op pad. Wat ook nog wel eens gebeurd...als ik er bij ga liggen volgt een luid gegil en lawaai..Ben ik op een kleintje gaan liggen! Ik sta dan wel op hoor, maar he, laat ze dan ook uitkijken als ik eraan kom. Ze hebben de oogjes toch al open?! Of werkt dat niet zo denk je? Voor nu hou ik ze maar in de gaten hoor, komt goed.

Tot de volgende keer, Pip