Ik word er zenuwachtig van hoor!! Die kleintjes racen werkelijk overal naar toe, nergens zijn ze bang voor. Maar ik wel, ik loop maar wat te roepen en te rennen achter ze aan. Luisteren doen ze niet echt moet ik zeggen, tenzij ze denken dat ik eten voor ze heb. En dus ga ik maar heel vaak liggen, en dan maar zachtjes miauwen in de hoop dat ze komen. Ze drinken dan lekker, en dat vind ik heerlijk rustig. Maar dan gaan ze weer, een op de bank, eentje probeert al hoe hoog ze in de krabpaal kan komen, de anderen willen de hond weleens nader onderzoeken...
En die vind ik toch nog steeds eng. Sinds de kittens overal rondlopen, heeft Nika eigenlijk geen leven meer. Een teen buiten de mand en ik sta paraat. Vrouwtje vind dat niet leuk van me, ze zegt de kittens zo nooit wennen aan een hond. Gijs daarentegen laat ik wel toe, terwijl hij volgens vrouwtje een veel groter "gevaar" is voor de kleintjes. Hij blaast steeds naar ze, en vrouwtje zegt dat hij ze rustig zou laten verhongeren als hem dat zelf beter uitkomt. En dat komt hem algauw beter uit waar het eten betreft.
Ik deel mijn brokjes keurig hoor, we staan dan lekker met z'n zevenen om de bakjes heen. Gijs kan dat niet nee, die slurpt het naar binnen, ondertussen iedereen aan de kant drukkend.

En dan de visfilet die ik nogal eens krijg, was het al erg genoeg dat ik alle brokjes moet delen, eten ze die vis ook al op! Dus krijg ik maar een wat grotere portie, ze zorgen in ieder geval dat ik niets te kort kom.

Tja, nou, verder heb ik niet zoveel te melden eigenlijk. Het gaat prima hier, druk, ik maak me veel zorgen, maar aan de andere kant mag ik ook graag nog lekker meespelen hoor. Zo'n kattentunnel in- en uit rennen kan ik toch ook nog best???

Pip