Een tukkie doen

Kijk eens, de zusjes Bo en Beertje. Bo ligt heerlijk, en Beertje heeft haar koppie op Bo gelegd.

Wat zijn ze lief he? En ook al zo goed gegroeid. Ze houden me dan ook wel bezig hoor, poeh poeh.

Gelukkig is het nu niet meer zo warm, want soms werd het me haast te veel tijdens het voeden.

Allemaal hebben ze de oogjes allang open, en ze krijgen steeds meer praatjes. Met elkaar in gevecht om een tepel, wat een gekrioel in dat kleine bakje waar we nog steeds in liggen met z'n allen. En, eigenlijk allemaal, maar vooral Borre, gaan ze al een beetje op avontuur. Ze kruipen al best aardig rond, en proberen het hoofdje al wat op te tillen. Nu valt dat algauw weer naar beneden, maar je krijgt wel al echt het idee dat ze je aankijken als ik ze roep. En zo hoort dat ook natuurlijk, luisteren naar de moeder!

Dit gekruip enzo sta ik allemaal oogluikend toe, ze kunnen toch niet verder dan de bench. Maar of dat nog weken gaat duren??? Ze zijn goed bij, deze noortjes. En als het me echt teveel wordt dan hup, pak in ze zo in het nekvel en leg ze weer op hun plekje. Wordt niet altijd gewaardeerd hoor, ze gaan vaak net zo snel weer op pad. Wat ook nog wel eens gebeurd...als ik er bij ga liggen volgt een luid gegil en lawaai..Ben ik op een kleintje gaan liggen! Ik sta dan wel op hoor, maar he, laat ze dan ook uitkijken als ik eraan kom. Ze hebben de oogjes toch al open?! Of werkt dat niet zo denk je? Voor nu hou ik ze maar in de gaten hoor, komt goed.

Tot de volgende keer, Pip